Το μόνο που μπορώ να νιώσω τον τελευταίο καιρό είναι συναισθήματα ξενέρας.
Όπου και να πάω, ότι και να κάνω, αηδιάζω, πλήττω, ξενερώνω, βαριέμαι.
Με την έκφραση αυτή αναφέρομαι στην κατάντια και την αηδία της κοινωνίας μας που συναντώ παντού γύρω μου. Αναφέρομαι σε αυτό το είδος «ανθρώπου» που έχουμε γίνει.
Το μόνο που σκέφτομαι και εκνευρίζομαι συνεχώς είναι το πώς μπορεί κάποιος να βολεύεται και να παραμένει σταθερός στις γνώσεις και τα πορίσματα που του προσφέρει η κοινωνία; Πώς γίνεται κάποιος να μην είναι αρκετά πεισματάρης και εγωιστής ώστε να ψάξει μόνος του και να διευρύνει τους δικούς του ορίζοντες ώστε να ξυπνήσει από αυτό το λίθαργο στον οποίο έχουμε πέσει όλοι για να εξυπηρετήσουμε συμφέροντα της εμπορευματοποιημένης και υλιστικής κοινωνίας, συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών; Γιατί συνεχίζω και μιλάω για ανθρώπους όταν καθαρά αναφέρομαι σε καλογυαλισμένες μηχανές;
Έχω χαρακτηριστεί αρκετές φορές μισάνθρωπη, αντικοινωνική και περίεργη, μα η αλήθεια είναι πως προτιμώ τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς από ανούσιες συναναστροφές με καθημερινούς ανθρώπους, ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν, να μου μάθουν, να με ιντριγκάρουν, να «παίξουν» με το μυαλό μου και να με βοηθήσουν να αναπτυχθώ πνευματικά. Ποιός είπε πως ο καθολικός άνθρωπος ειναι αδύνατο να υπάρχει στη σύγχρονη εποχή; Ποιός προσπάθησε να περιορίσει τις γνώσεις και τα πνευματικά όρια του ανθρώπου, και το πιο σημαντικό, ποιός ήταν ο πρώτος που το δέχθηκε και που βολεύτηκε με αυτήν την άποψη, σκεπτόμενος πως η γνώση είναι ανούσια και έχει όρια;
«Όλη η γνώση μας έχει τις ρίζες της στην αντίληψή μας.», είπε κάποτε ο Leonardo da Vinci και με έκανε να σκέπτομαι, ποιές είναι τελικά οι αντιλήψεις των σύγχρονων ανθρώπων. Που πήγαν οι αντιλήψεις και οι προβληματισμοί των διαφωτιστών και πότε αρχίσαμε όλοι να γινόμαστε μαζοποιημένα ζώα που κινούνται στο μεγάλο κοπάδι της ανθρωπότητας; Η γνώση δεν έχει όρια. Δεν είναι τυχαίο που οι εξυπνότεροι και πιο ενημερωμένοι και πνευματικά ανεπτυγμένοι άνθρωποι είναι οι πιο δυστυχισμένοι και οι πιο απομονωμένοι από την κοινωνία. Η απομόνωση αυτή ειναι αποτέλεσμα της αηδίας που νιώθουν όλοι τους όταν ξυπνούν από το λίθαργο που τους διδάσκει η κοινωνία τόσα χρόνα και συνειδητοποιούν ότι ο κόσμος δεν είναι ένα παραμύθι. Αηδία για τους πάντες και τα πάντα.
Στον κόσμο ή παίζεις ή σε παίζουν και το μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει είναι η γνώση. Γίνετε επιτέλους εγωιστές και σταματήστε να αφήνετε τους άλλους να παίζουν μαζί σας. Σταματήστε να φοβάστε τόσο τη δυστυχία ώστε να θέλετε να μείνετε στο υπέροχο παραμυθάκι της καθημερινότητάς σας, αγνοώντας πλήρως τι γίνεται γύρω σας.
Είναι όλα ένα παιχνίδι μεταξύ των μυαλών των ανθρώπων και εγώ έχω στόχο να νικήσω. Μόνο και μόνο απο εγωισμό κάντε το και εσείς ρε γαμώτο.
Ξυπνήστε.
Σας αφήνω με τη φράση του Τόμας Φούλερ, «Το μόνο στολίδι που δε φθείρεται είναι η γνώση»
