Το κείμενο είναι γραμμένο για όσους έχουν προσπαθήσει να "χωρέσουν" στα πρότυπα ομορφιάς της κοινωνίας μας, για όσους έχουν κλάψει γιατί δεν είναι τέλειοι και για όσους έχουν χαλάσει πολύ χρόνο και ενέργεια κοιτώντας αρνητικά τον εαυτό τους. Κατανοώ ότι δε θα είναι ευρέως κατανοητό, ειδικότερα απ'αυτούς που δεν έχουν περάσει κάτι παρόμοιο.
Πριν διαβάσεις το κείμενο απάντησέ μου σε αυτή την ερώτηση: Σε αγαπάς;
Αν η απάντηση είναι ναι τότε απάντησέ μου σε αυτό: Σε αγαπούσες πάντα;
Αν η απάντηση είναι όχι, καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο να κοιταχτείς στον καθρέπτη και να αγαπήσεις αυτό που βλέπεις, είναι δύσκολο να κοιτάς το σώμα σου, το δέρμα σου, το πρόσωπό σου, τα μάτια σου, τα μαλλιά σου και να σ'αρέσουν έτσι όπως είναι.
Είναι δύσκολο γιατί έχουμε μεγαλώσει με λανθασμένα πρότυπα ομορφιάς, πρότυπα που είναι ανθρωπίνως αδύνατο να φτάσουμε μόνο και μόνο επειδή είναι πλαστά, πρότυπα που μας προβάλλονται στα πλαίσια μίας εμπορευματοποιημένης κοινωνίας με απώτερο σκοπό την αγορά προϊόντων μέσω της δημιουργίας συναισθημάτων ανασφάλειας και διάθεσης αυτοκατάκρισης στον καταναλωτή. Είναι πολύ δύσκολο να βγούμε απ'αυτό το παιχνίδι αφού δεχόμαστε τέτοιου είδους μηνύματα από παντού, όπου και να κοιτάξουμε, ό,τι και να ακούσουμε, όπου και να πάμε συνεχώς βλέπουμε "τέλειους" ανθρώπους και αναρωτιόμαστε γιατί δεν είμαστε σαν αυτούς.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να δημιουργούμε ατέλειες πάνω μας εκεί που δεν υπάρχουν, να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και αυτό που βλέπουμε να μην έχει καμία σχέση με αυτό που όντως είμαστε, να σκεφτόμαστε "ωχ πως είμαι έτσι" αντί να σκεφτόμαστε κάτι θετικό για την εμφάνισή μας.
Μεγαλώνουμε σε μία εποχή όπου η αυτοκατάκριση και η ανασφάλεια έχουν γίνει κομμάτι της καθημερινής μας ζωής, όπου κανείς δεν τολμά να αμφισβητήσει αυτές τις αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό του με το φόβο του να φανεί υπερόπτης και αλαζόνας, όπου μέχρι και η παραμικρή ατέλεια μας φαίνεται τεράστιο πρόβλημα. Έχουμε καταντήσει να κάνουμε το φυσιολογικό αφύσικο και άσχημο.
Βέβαια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως υποκρισία η κατάκριση αυτού του φαινομένου από ένα άτομο το οποίο το βίωνε για πάνω από 10 χρόνια και ακόμα δεν έχει ξεπεράσει πλήρως. Δίνεται όμως η ευκαιρία σε εσένα να αλλάξεις αυτήν την παράδοση που έχει δημιουργηθεί.
Γιατί πλέον αναφερόμαστε σε ένα έθιμο, το έθιμο της ψυχολογικής αυτοκαταστροφής.
Πριν διαβάσεις το κείμενο απάντησέ μου σε αυτή την ερώτηση: Σε αγαπάς;
Αν η απάντηση είναι ναι τότε απάντησέ μου σε αυτό: Σε αγαπούσες πάντα;
Αν η απάντηση είναι όχι, καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο να κοιταχτείς στον καθρέπτη και να αγαπήσεις αυτό που βλέπεις, είναι δύσκολο να κοιτάς το σώμα σου, το δέρμα σου, το πρόσωπό σου, τα μάτια σου, τα μαλλιά σου και να σ'αρέσουν έτσι όπως είναι.
Είναι δύσκολο γιατί έχουμε μεγαλώσει με λανθασμένα πρότυπα ομορφιάς, πρότυπα που είναι ανθρωπίνως αδύνατο να φτάσουμε μόνο και μόνο επειδή είναι πλαστά, πρότυπα που μας προβάλλονται στα πλαίσια μίας εμπορευματοποιημένης κοινωνίας με απώτερο σκοπό την αγορά προϊόντων μέσω της δημιουργίας συναισθημάτων ανασφάλειας και διάθεσης αυτοκατάκρισης στον καταναλωτή. Είναι πολύ δύσκολο να βγούμε απ'αυτό το παιχνίδι αφού δεχόμαστε τέτοιου είδους μηνύματα από παντού, όπου και να κοιτάξουμε, ό,τι και να ακούσουμε, όπου και να πάμε συνεχώς βλέπουμε "τέλειους" ανθρώπους και αναρωτιόμαστε γιατί δεν είμαστε σαν αυτούς.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να δημιουργούμε ατέλειες πάνω μας εκεί που δεν υπάρχουν, να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και αυτό που βλέπουμε να μην έχει καμία σχέση με αυτό που όντως είμαστε, να σκεφτόμαστε "ωχ πως είμαι έτσι" αντί να σκεφτόμαστε κάτι θετικό για την εμφάνισή μας.
Μεγαλώνουμε σε μία εποχή όπου η αυτοκατάκριση και η ανασφάλεια έχουν γίνει κομμάτι της καθημερινής μας ζωής, όπου κανείς δεν τολμά να αμφισβητήσει αυτές τις αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό του με το φόβο του να φανεί υπερόπτης και αλαζόνας, όπου μέχρι και η παραμικρή ατέλεια μας φαίνεται τεράστιο πρόβλημα. Έχουμε καταντήσει να κάνουμε το φυσιολογικό αφύσικο και άσχημο.
Βέβαια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως υποκρισία η κατάκριση αυτού του φαινομένου από ένα άτομο το οποίο το βίωνε για πάνω από 10 χρόνια και ακόμα δεν έχει ξεπεράσει πλήρως. Δίνεται όμως η ευκαιρία σε εσένα να αλλάξεις αυτήν την παράδοση που έχει δημιουργηθεί.
Γιατί πλέον αναφερόμαστε σε ένα έθιμο, το έθιμο της ψυχολογικής αυτοκαταστροφής.